Patrick Bos beleefde een fantastisch jaar met onder meer drie Paralympische gouden medailles. Naast zijn rol als Paralympisch kampioen is Patrick ook een vaste waarde binnen DFVCT. We vroegen hem naar zijn prestaties, de balans tussen DFVCT en zijn paralympische doelen, en hoe hij de toekomst ziet. Lees verder om meer te ontdekken over zijn ervaringen dit jaar en zijn tips voor jonge renners.
Je hebt een ongelooflijk jaar achter de rug. Hoe voelt het om drie keer Paralympisch kampioen te zijn geworden?
Het jaar was inderdaad ongelooflijk met drie wereldtitels, drie Paralympische titels, twee wereldrecords en een aantal overwinningen in wereldbekers. We hebben nu al een paar jaar achter elkaar soortgelijke successen, maar dit jaar stond natuurlijk volledig in het teken van de Paralympische Spelen in Parijs. Van tevoren hadden we uitgesproken dat we voor drie keer goud wilden gaan, maar we wisten tegelijk dat dit echt niet vanzelfsprekend was. Tijdens de Spelen leef je echt van onderdeel naar onderdeel. Toen we het eerste onderdeel wonnen (achtervolging), waren we nog steeds in de running om drie keer goud te winnen, maar iedere overwinning is natuurlijk al prachtig. Achteraf was ik heel blij, maar ook wel een beetje opgelucht dat alles uiteindelijk gelukt was.
Wat betekent het voor jou om deel uit te maken van DFVCT naast je Paralympische successen?
Ik vind wedstrijden rijden vooral heel leuk, of dat nou op een tandem is, solo of in teamverband. Bij DFVCT zit ik goed op mijn plek. Vorig jaar heb ik binnen het team een stapje teruggedaan naar het talententeam, zodat ik geen plek bezet houd van een jongere renner en voor mijn gevoel meer vrijheid heb. In 2024 heb ik weinig gekoerst in het shirt van DFVCT, dus ik ben blij dat ik die keuze heb gemaakt. In 2025 hoop ik weer wat vaker mee te doen met gezamenlijke trainingen en klassiekers.
Je hebt een nieuw wereldrecord gepakt op de achtervolging – wat ging er door je heen op dat moment?
In Tokio 2021 pakten we ons eerste wereldrecord en waren we de eerste tandem ooit die onder de vier minuten reed. Sindsdien hebben we dit record twee keer aangescherpt (WK baan 2023 en WK baan 2024). Tot aan de achtervolging in Parijs was er nog geen andere tandem onder de vier minuten gedoken, maar tijdens de kwalificatie, in de rit vlak voor ons, pakten de Britten ons wereldrecord af! Voor het eerst was er dus een andere tandem onder de vier minuten, en voor het eerst in meer dan drie jaar waren wij geen wereldrecordhouders meer. Gelukkig reageerden we direct en reden we meer dan een seconde sneller, waardoor we het wereldrecord direct weer terugpakten. Dit was echt een heel mooi moment, en ik probeer dan ook het publiek extra op te zwepen en high fives uit te delen. Onze tijd was 3:55.396. Ik kan direct in het stadion op het scorebord onze tijd zien, maar Tristan kan dat natuurlijk niet. Door de inspanning kan ik echter ook niet meteen praten, dus het duurt altijd even voordat ik de tijd naar Tristan kan communiceren. Een wereldrecord in de kwalificatie is leuk, maar het draait uiteindelijk om het winnen van goud. Dus moet je een paar uur later weer hard kunnen rijden in de finale. In de finale waren we zelfs nog een stuk sneller onderweg dan twee uur eerder, maar we verloren in de laatste ronde significant veel tijd toen het besef kwam dat we gingen winnen! Uiteindelijk misten we ons record met 0.007 seconden, geloof ik. Dat maakte allemaal niet uit, en we weten dat er dus nog meer in het vat zit.
Wat zie je als je grootste uitdaging dit seizoen en hoe heb je die overwonnen?
Dit jaar ben ik voor de tweede keer vader geworden, wat natuurlijk een extra uitdaging gaf. Je hebt het dan gewoon een stuk drukker. En het was al zo’n druk jaar. Gelukkig hebben we thuis alles goed onder controle gehad en met Tristan heb ik ook goede afspraken gemaakt. Zo heeft hij één wereldbeker met iemand anders gereden vlak na de geboorte van onze zoon.
Hoe zie je je toekomst op de tandem en in het wielrennen in het algemeen?
Ik zou graag nog even doorgaan. Wedstrijden rijden vind ik het leukste om te doen. Ik rij op de weg, op de baan en sinds een paar jaar ook op gravel – ook op de tandem. Daarmee houd ik het leuk. Uiteraard zijn we nu op een punt aangekomen waarop we alles hebben gewonnen wat we kunnen winnen, dus we gaan weer op zoek naar nieuwe doelen. Zelf heb ik nog altijd als doel om Nederlands kampioen Elite zonder contract te worden.
Heb je een tip of advies voor jongere renners in ons team?
Ga baanwielrennen. Ik denk dat het een heel goede manier is om de winter door te komen. De combinatie van meerdere disciplines maakt alles een stukje leuker, en je kan deze sport alleen volhouden als je het ook leuk vindt.
